Amarcord

Amarcord is een autobiografische film van Federico Fellini uit 1973 die verhaalt over een jaar van zijn jeugd in het fascistische Rimini van 1937.
Amarcord bevat niet zozeer een plot maar de film is een aaneenschakeling van herinneringen van de hoofdpersoon. De film begint als in het voorjaar de pluisjes van de populieren door de lucht vliegen en het eindigt als een jaar later de pluisjes weer verschijnen, tijdens de bruiloft van de mooiste vrouw van de stad.
In de film zijn naast de familie- en jeugdperikelen van de hoofdpersoon ook de maatschappelijke ontwikkelingen van voor de Tweede Wereldoorlog zichtbaar; de opkomende elementen van de fascistische staat duiken geregeld op en staan tegenover het communisme dat de vader van de hoofdpersoon aanhangt.
Beroemd is de scène waarin oom Teo, voor een dagje op het platteland uit het gesticht gehaald, in een boom is geklommen om daar over het landschap de hartenkreet uit te schreeuwen: voglio una donna!. Niemand krijgt hem naar beneden, tot de dwergnon uit het gesticht is opgehaald die hem na een korte maar hartgrondige tekst uit de boom praat.
Fellini's huiscomponist Nino Rota heeft de muziek voor deze film gecomponeerd. Fellini won met Amacord een Oscar voor de beste buitenlandse film.