Assoluta

We weten dat Maria Callas letterlijk opera tot leven bracht. Deze film streeft er naar hetzelfde te doen voor haar leven en werk.

Het is een wederopstanding van de diva die de periode van de grote Callas tot leven brengt: Die van in La Scala in de jaren vijftig, waar geen beeldopnamen van bestaan. De originele jurken bestaan nog wel. Zij roepen het echte gevoel op en zijn het resultaat van geduldig werk in samenwerking met La Scala: foto's (Erio Piccagliani), decor ontwerpen, de opera zelf en het toneel – alles wordt samen gebracht om de grote Callas te laten herleven. In deze film zullen Anna Bolena, La Sonnambula en Don Carlos – opera's waar geen beelden van bewaard zijn gebleven – voor het eerst weer tot leven komen. Het is de wederopstanding van haar leven, waarbij ieder document één verhaal vormt. Bijvoorbeeld: De archiefbeelden van Maria Callas, verdrukt door het publiek op de rode loper van het Filmfestival van Cannes in 1960, terwijl overal flitslichten te zien zijn. De beelden tonen een vrouw die vijf weken eerder haar zoon had begraven; een baby die in het geheim geboren was en acht uur later overleed. De ster die er triomfantelijk uitzag in Cannes zou nooit opnieuw moeder worden. Haar roem verbergt het sterven van het geluk. Dit verhaal, rijker en schrijnender dan fictie, zien we in de film over Maria Callas waar iedereen op heeft gewacht.