Cinema Italia 3

DOPO MEZZANOTTE (regie: DAVIDE FERRARIO)
Turijn in de avond, één stad, twee werkelijkheden. De surrealistische, sfeervolle zijde van de stad: de ‘Mole Antonelliana’ met haar filmmuseum, die bewoond wordt door de dromerige Martino. Aan de andere kant, de harde ‘Falchera’, een ruige achterbuurt, waar Angelo en Amanda vandaan komen. Martino (nachtwaker) brengt de nachten door met zwart-wit beelden van oude zwijgende films. Hij wordt verliefd op Amanda, een serveerster in een fast food restaurant in de buurt. Er is echter één klein probleem: Amanda heeft al een vriend, Angelo (een sympathieke kruimeldief), een typische vrije jongen die zich niet laat binden, totdat hij zijn controle over Amanda’s leven verliest. Amanda, gevolgd door de politie, vindt onderdak in het museum van Martino. Daar ontdekt ze een nieuwe wereld van dromen en poëzie.

QUANDO SEI NATO (regie: MARCO TULLIO GIORDANA)
Sandro is een jongen van twaalf en enig kind in een welstellende familie in Brescia, een stadje in het Noorden van Italië. Zijn vader Bruno runt samen met zijn moeder het familiebedrijfje. Tijdens een zeiltocht op de Middenlandse zee, wanneer het reeds nacht is, valt Sandro van de boot in het water. Zijn vader merkt niet onmiddellijk wat er gebeurd is. Wanneer hij rechtsomkeer maakt is er geen spoor meer van Sandro te vinden. Een jonge passagier op een bootje met illegale migranten merkt Sandro op en vist de uitgeputte jongen uit het water. Voor Sandro is dit zijn redding en het begin van een avontuurlijke terugreis naar Italië. Het is ook een onomkeerbare wending in zijn leven.

VENTO DI TERRA (regie: VINCENZO MARRA)
Eind jaren ’90. Enzo is achtien en leeft met zijn familie in Secondigliano, een arme buitenwijk van Napels. Na het onverwachte overlijden van zijn vader, neemt Enzo de zorg voor zijn familie op zich. Om geld in het laadje te brengen, neemt hij deel aan een overval. Al snel beslist hij om een job te zoeken en sluit zich aan bij het leger. Zijn zus Giovanna verlaat ook Napels om bij haar oom in de fabriek te werken. Hun moeder blijft alleen in Napels achter…

MI PIACE LAVORARE (regie: FRANCESCA COMENCINI)
De firma waar Anna als boekhoudster werkt wordt overgenomen door een multinational. Op het feestje ter ere van die overname, is Anna de enige die niet spontaan gegroet wordt door de nieuwe baas. Een banaal incident of gewoon een vergetelheid? In ieder geval is dit voorval het begin van een hoop onverklaarbare gebeurtenissen. Anna, eens zo geliefd door haar collega’s, wordt langzaam maar zeker aan de kant geschoven. Het beledigen begint, bijna onmerkbaar, maar elke dag opnieuw. Anna zit alleen aan tafel in de cafetaria, niemand nodigt haar nog uit om samen koffie te drinken ’s morgens, ze ‘hoeft’ niet langer op te dagen tijdens de vergaderingen etc. Anna is gescheiden en een alleenstaande moeder. Ze is heel close met haar dochter Morgana. Ze hebben zichzelf leren beredderen, steunen elkaar door dik en dun. En op een dag wordt Anne een andere job toegeschoven binnen het bedrijf, helemaal opnieuw onderaan de ladder. Anna probeert de moed niet op te geven en haar nieuwe werk op een positieve manier in te vullen. Maar dit wordt niet in dank afgenomen door haar collega’s, die haar steeds meer vernederen. Anna wordt letterlijk ziek van dit alles. Ze vindt niet langer de moed om verder te gaan en de dagelijkse vernederingen te incasseren. Anna wordt zo zwak dat ze niet langer voor Morgana kan zorgen, de enige toeverlaat in haar leven. Ze beslist al haar moed te verzamelen en hulp te zoeken zodat ze niet langer alleen staat in deze uitzichtloze situatie.