El Gusto

Een ontmoeting in een kleine winkel in Algiers, 2003, zette de Algerijns-Ierse Safinez Bousbia op het spoor van de chaâbi, een populaire muziekvorm die halverwege de twintigste eeuw een grote bloei doormaakte. Voortgekomen uit de Arabisch-Andalusische muziek die men in de kasbah van Algiers speelde, werd het genre door de legendarische El Hadj Mohamed El Anka ontwikkeld tot een muziekvorm die de gevoelens van het volk vertolkte, - chaâbi betekent 'van het volk' –, een rythmische cocktail van Andalusische, Berberse en Flamencomuziek. In de jaren vijftig leidde hij een chaâbi-orkest op het conservatorium van Algiers, waarin Arabische en joodse studenten samen musiceerden. Geïntrigeerd door oude foto's van een muziekklas probeert Bousbia de leden van dit orkest, inmiddels mannen van over de zeventig, weer bij elkaar te brengen. Hun persoonlijke verhalen schetsen de roerige geschiedenis van het land, waarin de onafhankelijkheidsoorlog een breekpunt vormt. Sommigen voegden zich bij de strijd, anderen moesten vluchten naar Frankrijk, waar ze als pieds noirs niet bepaald welkom waren. Bousbia weet een groot deel van de toenmalige musici samen te brengen in een reünieconcert in Marseille: de opzwepende apotheose van een reis door de geschiedenis van Algerije. Het is de muziek van de kasbah, van de straat, de koffiewinkeltjes en trouwerijen die de Joden en Islamieten samenbracht. Een prachtige documentaire over hoe muziek religieuze verschillen, klasse en etniciteit teniet doet.