Louise Wimmer

Corinne Masiero verbeeldt op imponerende wijze het uitzichtloze leven van Louise Wimmer. Ze heeft geen onderdak en ‘woont’ in haar auto en haar overvolle opslagplaats, waar ze na haar scheiding al haar spullen bewaard. Ze probeert in het onderhoud te voorzien met twee slecht betaalde banen als schoonmaakster, ligt constant in conflict met haar werkgever en doet norsige pogingen een huis te krijgen. Maar door haar eigen lijden en momenten van pech te benadrukken en zich uit schaamte te verstoppen maakt ze het voor haar omgeving erg moeilijk om haar te steunen. Alleen een caféhoudster vult dagelijks een thermosfles met koffie en fungeert als postadres, en ook een cafébezoeker ondersteunt haar. De constante financiële tekorten vult ze aan door haar bezittingen naar de lommerd te brengen.