Stimulantia

Stimulantia werd opgezet als een filmproject waarin verschillende Zweedse filmmakers hun heel eigen en persoonlijke bijdrage mochten leveren. Het vrijblijvende uitgangspunt resulteerde in een cinematografische lappendeken van inspiratie, invloeden en uitingen uit de Zweedse cinema. Ingmar Bergman bracht het segment Daniel in waarin hij aan de hand van 16 mm beelden zijn jonge zoon centraal stelde. Opmerkelijk was ook de bijdrage van Gustaf Molander, voor wie Bergman in 1947 nog het scenario voor Vrouw zonder Gezicht had geschreven, die filmdiva Ingrid Bergman na 27 jaar weer voor de camera’s van een Zweedse film wist te krijgen.