Surplus

Antiglobaliseringsgoeroe John Zerzan ziet het reclamespotje als het machtigste communicatiewapen ooit uitgevonden. De ontvanger wordt gereduceerd tot een machteloze consumptieslaaf, die gelooft dat het kopen van dingen zaligmakend is. SURPLUS is een poging deze ‘consumptieslaven’, goed voor het verbruik van vier vijfde van de natuurlijke bronnen, te verleiden tot nadenken. Daarbij bedient de film zich van dezelfde technieken als het reclamespotje en rollen uit hun verband gerukte soundbites als ‘people don’t shop’ en ‘I love this company’ over de lippen van Bush, Berlusconi, Chirac, Poetin en Castro. Rustpunten zijn de gesprekken met wereldburgers, zoals een handelaar in dure sekspoppen, een internetmiljonair die een dagtaak heeft aan het uitgeven van zijn geld en een Cubaanse die zich vergaapt heeft aan de westerse overvloed.