Werelderfgoedlijst Unesco’s Azië - Indonesië, Filipijnen & Sri Lanka

Deze beroemde boeddhistische tempel, gerestaureerd met steun van UNESCO, is in drie lagen gebouwd - een piramidevormige basis met vijf vierkante concentrische terrassen, een kegel met drie ronde plateaus en bovenop een monumentale stoepa. De muren en balustrades zijn versierd met bas-reliëfs met een totaal oppervlak van 2500 m2. Het ronde plateau wordt omringd door tweeënzeventig opengewerkte stoepa's met in elk een Boeddhabeeld.

Vigan, gesticht in de 16e eeuw, is het best bewaarde voorbeeld van een planmatig aangelegde Spaanse koloniale stad in Azië. De architectuur toont een samengaan van cultuurelementen van elders op de Filippijnen, uit China en uit Europa, met als resultaat een cultuur en een stadsbeeld die nergens in Zuid- en Zuidoost-Azië hun gelijke vinden.

Deze heilige boeddhistische plaats, die bekendstaat als de stad Senkadagalapura, was de laatste hoofdstad van de Sinhala-koningen onder wier bescherming de Dinahala-cultuur meer dan 2500 jaar kon bloeien, totdat de Britten Sri Lanka in 1815 bezetten. Hier staat ook de Tempel van de Tand (de heilige tand van Boeddha), een beroemd pelgrimsoord.

De ruïnes van de door vadermoordenaar koning Kassapa I (477-495) gebouwde hoofdstad liggen op de steile hellingen en op de top van een granieten piek van ongeveer 370 m hoog (de 'Leeuwenrots', die de jungle rondom domineert). Een reeks bakstenen en gipsen galerijen en trappen die uit de muil van de leeuw tevoorschijn komen geven toegang tot de locatie.