Werelderfgoedlijst Unesco’s Azië - Zuid-Korea & Japan

In de Seokguram-grot, in de 8e eeuw gebouwd op de hellingen van Mount T'oham, bevindt zich een monumentaal beeld van Boeddha die over de zee uitkijkt in de bhumisparsha mudra-positie. Tezamen met de omringende, realistisch en delicaat in haut-reliëf en bas-reliëf weergegeven afbeeldingen van goden, bodhisattva's en discipelen, vormt het een meesterwerk van Boeddhistische kunst in het Verre Oosten. De in 752 gebouwde tempel van Pulguksa en de grot zijn als voorbeelden van religieuze architectuur van uitzonderlijk belang.

Jongmyo is het oudste en meest authentieke confuciaanse heiligdom dat bewaard is gebleven. Het is gewijd aan de voorvaderen van de Choson-dynastie (1392-1910) en bestaat in zijn huidige vorm sinds de 16e eeuw. Het herbergt tabletten met de leerstellingen van leden van de voormalige koninklijke familie. Er vinden nog steeds rituelen plaats waarin muziek, zang en dans worden gecombineerd, een voortzetting van een traditie die teruggaat tot de 14e eeuw.

Kyoto, in 794 gebouwd naar voorbeeld van de hoofdsteden van het oude China, was vanaf het moment dat de stad werd gesticht tot halverwege de 19e eeuw de keizerlijke hoofdstad van Japan. Omdat het meer dan 1000 jaar het centrum is geweest van de Japanse cultuur, is in Kyoto goed de ontwikkeling te zien van de Japanse houtarchitectuur, met name de religieuze architectuur, en de Japanse tuinarchitectuur, die de tuinaanleg over de hele wereld heeft beïnvloed.

Het Vredesmonument van Hiroshima (de koepel van Genbaku) was het enige bouwwerk dat nog overeind stond in het gebied waar de eerste atoombom op 6 augustus 1945 neerkwam. Dankzij de inspanningen van veel mensen, waaronder de inwoners van Hiroshima, is het bewaard gebleven in de toestand van direct na het bombardement. Het is niet alleen een grimmig en krachtig symbool van de meest verwoestende kracht die ooit door de mensheid is geschapen; het is ook een uitdrukking van de hoop op wereldvrede en de uiteindelijke uitbanning van alle kernwapens.

Het eiland Itsukushima, in de Seto Binnenzee, is al sinds mensenheugenis een heilige plaats van het Shintoïsme. De eerste heiligdommen werden hier waarschijnlijk in de 6e eeuw gebouwd. Het huidige heiligdom dateert uit de 13e eeuw en uit de harmonieus gerangschikte gebouwen spreekt groot vakman- en kunstenaarschap. Het heiligdom speelt met de contrasten in kleur en vorm tussen de bergen en de zee en illustreert het Japanse concept van landschappelijke schoonheid, bestaande uit een combinatie van natuur en menselijke creativiteit.