Ermanno Olmi

Ermanno Olmi is een Italiaans regisseur en scenarist. Zijn films worden gerekend tot het Italiaans neorealisme.
Olmi's familie verhuisde in 1933 naar Milaan, waar hij na de Tweede Wereldoorlog werd aangenomen als kantoorbediende bij het elektriciteitsbedrijf Edison Volta. Bij deze onderneming raakte hij betrokken bij de film- en theaterafdeling, en tussen 1953 en 1961 maakte hij ongeveer 40 films en documentaires.
In 1961 regisseerde Olmi de semi-autobiografische Il posto, over de sleur en verveling van een loopjongen bij een grote onderneming. Zijn eerste en vooralsnog enige mainstream film is de uit 1965 afkomstige E venne un uomo, een biografisch relaas over het leven van Paus Johannes XXIII. Deze film - een van de weinige films waarvoor Olmi professionele acteurs gebruikte - werd een commerciële flop en Olmi vervolgde zijn carrière als televisieregisseur.
In 1978 maakte Olmi zijn meest bekroonde speelfilm, L'albero degli zoccoli, over het plattelandsleven in Bergamo van de negentiende eeuw. De film won onder meer een Gouden Palm van het Filmfestival in Cannes, de David di Donatello voor beste film, en de César voor beste buitenlandse film.